دیشب خدا آروم صدام کرد و گفت : خوابی ؟ عشقت داره قربون یکی دیگه میره
اونوقت تو راحت خوابیدی ؟؟؟!!!
لبخندی زدم و گفتم : خدا جونم
” این همون مخلوقی هست که وقتی آفریدیش به خودت آفرین گفتی . . . !!

همیشه و هر گاه دلتنگت میشوم ، مینشینم در گوشه ای و اشک

میریزم آن لحظه آرزو میکنم که باشی در کنارم ، بنشینی

 بر روی پاهایم و آهسته در گوشم بگویی که دوستت دارم

کاش بیاید آن روز ، کاش تبدیل شود به حقیقت آن آرزو ،

تا لبخند عاشقی بر روی لبانم بنشیند ،  

تا کی دلم در غم دوری ات، به انتظار بنشیند!

ببین خورشید را ، در حال غروب است نمیدانم ،

میدانی اینجا که نشسته ام چقدر سوت و کور است !؟

نیستی اینجا که اینگونه سرد و بی روح است ، نیستی

 در کنارم که دلم تنها و پر از غصه، در این لحظه ی غروب است

هیچ است این دل بی تو ،تمام است لحظه های شادی بی تو ،

بگیر دست مرا با آن دستان گرم و مهربانت،  

به تو نیاز دارم همیشه و همه جا ، به آن دل مهربانت .

بوی باران می آید !!!!

و بهار در راه است

اما …

من بهار را بی تو باور ندارم

حتی بهار هم مرا با تو باور کرده بود

تو که نیستی

او هم مثل من در این خانه غریب می ماند.

کاش می شد تمام روزها را خلاصه کرد در روز آمدن تو

روزی که همه بهار را به تو تبریک بگویند و تو را به من….

روزگار عجیبی ست

یکی بود و یکی نبودمان جاری ماند

در رگ خاطرات منی که هیچوت نبودم و تویی که همیشه هستی.

سکوت را بدرقه ی راهت می کنم

نه اینکه سکوت علامت رضایت است

گاهی سکوت نماد دردیست که توان فریادش نیست……

تنها کلامی مانده تا آغاز بهار

  سهم من از بهار تو ..

  انتظـــــــــــــــار

به سلامتی اولین زن شوهرداری که عاشقش شدم!
.
.
.
مادرم رو میگم!

گفته بودم که بیایی و ببینی گل نرگس پژمرد
و ببینی همه شب غرق سکوتم بی تو
ناله ام هیچ بجایی نرسید!
من پر از افسوسم
غرق سکوتم بی تو…

کنار ِ پنجره سیگار می کشید …
خسته بود ….
آنقدر خسته که یادش رفت بعد از آخرین پُک ،
سیگار را به پایین پرت کند …
نه خودش را …

دیـر آمدی باران
…
من در جــایـــی
در حجـــم نبــودن کســی خشکیـــدم . . .

داروخانه ها را بیهوده نگردید
درمان ندارد
درد را از هر سو که بخوانی درد است
آینه « نامرد » را « درمان » می کند
و درد
… همچنان درد است…

وقتی دلتنگ میشوم تو را در میان اشکهایم می بینم ولی اشکهایم را

پاک می کنم

تا کسی تو را نبیند …..

اگر امروز خواستی و نتوانستی ، که معذوری … ولی اگر روزی توانستی و نخواستی ، منتظر روزی باش که بخواهی و نتوانی

روزهــــای خـوبـی کـه در راه بـودنـد یــا ســقــط شــدنــد یــا مــرده بــه دنــیــا آمــدنــد…

همه چیز را می توان حاشا کرد ،

جز عطر آنکه دوستش می داری…

گفتی نفرین میکنی ؟

گفتم نه …فقط از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه….

خدایا هیچ تنهایی رو اونقدر تنها نکن که به هر بی‌ لیاقتی بگه ” عشقم . . . ! ! !

آنقدر دل اتم پر بود که با شکافتنش دنیایی لرزید ،

دل من نیز پر بود ، وقتی شکست ، سکوتی کرد که به دنیایی می ارزید

حماقت یعنی مـن
چه ساده لوحانه ” پایه ” شده بودم …
برای خیال ات
که ” تخت ” شود

آدمایی هستن که
هروقت ازشون بپرسی چطوری؟ می گن خوبم …
وقتی می بینن یه گنجشک داره رو زمین دنبال غذا می گرده،
راهشون رو کج می کنن از یه طرف دیگه می رن که اون حیوونکی نپره …
اگه یخ ام بزنن، دستتو ول نمی کنن بزارن تو جیبشون …
آدمایی که از بغل کردن بیشتر آرامش می گیرن تا از چیز دیگه
همونایین که براتون حاضرن هر کاری بکنن
اینا فرشتن …
تو رو خدا اگه باهاشون می رید تو رابطه، اذیتشون نکنین…
تنهاشون نزارین، داغون می شن !
همین‌ها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند

زندگی با همه تلخیاش یه درس خوب بهم داد
اونم اینه که رفیق اونی نیست که باهاش خوشی
رفیق اونیه که بی اون داغونـی

سلامتیه اونایی که خیلی وقته بریدن.
..دیگه نه ناز میکشن.
.نه انتظار میکشن.
.نه آه... میکشن.
.نه درد میکشن.
.نه فریاد میکشن.
..فقط دست میکشن و میرن….
وروی در قلبشون مینویسن ..این قلب بفروش میرسد
به قیمت ..مفت

حکایتی زیبا…

پادشاهی در زمستان به یکی ازنگهبانان گفت : سردت نیست؟
گفت : عادت دارم
گفت : می گویم برایت لباس گرم بیاورند و فراموش کرد .
صبح جنازه نگهبان را دیدند که روی دیوار نوشته بود :

به سرما عادت داشتم اما وعـده لباس گرمت مرا ویــران کرد….

برای دلم، گاهی مادری مهربان میشوم، دست نوازش بر سرش میکشم میگویم: «غصه نخور، میگذرد…»
برای دلم، گاهی پدر میشوم، خشمگین میگویم: «بس کن دیگر بزرگ شدی…»
گاهی هم دوستی میشوم مهربان، دستش را میگیرم میبرمش به باغ رویا…
دلم، از دست من خسته است

این حقم نیست,این همه تنهایی

وقتی تو اینجایی,وقتی میبینی بریدم

این حقم نیست,حق من که یه عمر با تو بودم اما

با تو روز خوش ندیدم...

یادت باشددلت که شکست,سرت را بگیری بالا
تلافی نکن,فریاد نزن,شرمگین نباش
دل شکسته گوشه هایش تیز است
مبادا دل و دست آدمی که روزی
 دلدارت بود زخمی کنی به کین
مبادا که فراموش کنی روزی شادیش آرزویت بود
صبور باش و ساکت...

بچه بودم فقط بلد بودم تا 10 بشمرم نهايت هر چيزي همين 10 تا بود از بابا بستني که مي خوا ستم10 مي خواستم مامانو 10 تا دوست داشتم خلا صه ته دنيا همين 10 تا بود و اين 10 تا خيلي قشنگ بود حالا نمي دونم که دنيا چقدره نهايت دوست داشتن چندتاست ده تا بستني هم کفافمو نمي ده خيلي هم طمعه کار شده ام اما مي خوام بگم دوستت دارم مي دوني چقدر؟ به اندازه همون ده تاي بچگي

میخوام روی حرفم هنوز ایستاده باشم

بذا دوستت دارم رو هزار بار گفته باشم

بخوای تا قیامت می گم دوستت دارم رو

بهونه ای نمی خوام به دستت داده باشم

ما که گفتیم هزار بار تو یک بار هم نگفتی

ولی نزدیکه اون روز که به دامم بیفتی

تمام ترانه هایم ترنم یاد توست و تمام نفسهایم خلاصه در نفسهای توست

ای زلال تر از باران و پاکتر از آیینه به وجود پر مهر تو می بالم

و تو را آنگونه که میخواهی دوست دارم

ای مهربان - پرنده خیالم با یاد تو به اوج آسمانها پر خواهد گشود

و زیبایی ات را به رخ فرشتگان خواهد کشید

تبسمی از تو مرا کافیست که  از هیچ به همه چیز برسم

به خداوندی خدا دوستت دارم

ای تو زيباترين زيبايی ، ای رويای بيداری

به خداوندی خدا دوستت دارم

ای بيقرار دلم ، ای تك درخت دشت سرخ قلبم ،

به همين لحظه های مقدس عشق قسم دوستت دارم

ای آنكه چشمت بارانی است ، ای تو كه روحت شادابی است ، و
رگهايت از خون محبت جاری است

به آن كعبه مقدس عشق قسم دوستت دارم

زندگی من ، ای آغاز من ، ای سرآغاز من ، ای فردای من

به همان لحظه ديدارمان قسم دوستت دارم

نمی دانم كلمه مقدس دوست داشتن را چگونه بيان كنم تا تو باور كنی كه

دوستت دارم

حلالم کن دارم میرم ...چقدراین لحظه دلگیره  

گناهی گردن مانیست ...همش تقصیر تقدیره

نگام کن لحظه ی رفتن ...چه تلخه این هم آغوشی

چه وحشتناکه دل کندن ...چقدر سخته فراموشی

پرازبغضم پرازگریه ...پرازتلخی وشیرینی

حلالم کن دارم میرم ...منوهرگز نمی بینی

حلالم کن اگه دستام ...به دستای توعادت کرد

آخه دنیای عاشق کش ...به ما دوتا خیانت کرد

کلاف آرزوهامو ...چراهیشکی نمی بافه

برای ما دوتا عاشق ...جدایی دورازانصافه

تمام سهم من از تو ...یه حلقه س که توو دستامه

تمام سهم تو ازمن ...یه عشق بی سرانجامه

تو بارونی ترین ابری ...من از پاییز لبریزم

چه معصومانه می باری ...چه مظلومانه می ریزم